Marteling in Spanje

“Met de goedkeuring van de Spaanse Audiencia Nacional, onder de bescherming van de autoriteiten, het negeren of zelfs legitimeren door de media en het stilzwijgen van de meerderheid van de politici, doen de beulen hun werk.”

In Spanje is een anti-terreur wet met vergaande bevoegdheden van kracht. Die maakt het mogelijk verdachten te arresteren en direct te isoleren van de buitenwereld, in eerste instantie voor drie dagen maar met een optie tot vijf. In deze zogenaamde “incomunicado” periode, dus voor het eerste contact met een rechter, heeft de verdachte vrijwel geen rechten. Zo heeft hij niet de kans te spreken met een advocaat van zijn keuze. Een advocaat die hem wordt toegewezen kan evenmin met zijn cliënt overleggen voordat deze een verklaring aflegt en de advocaat is verplicht om tijdens het afnemen van de verklaring te zwijgen. Ook contact met familie of een (vertrouwens)arts is verboden.

Wat opvalt is dat bijna alle verdachten in die drie of vijf dagen een (zelfbelastende) verklaring af leggen, volgens diverse mensenrechten-organisaties vaak onder marteling. Veel verdachten trekken hun verklaring weer in, wanneer ze na deze dagen voor de rechter-commissaris verschijnen en dienen een aanklacht wegens marteling in.
Het Nationaal Gerechtshof, de rechtbank in Madrid die belast is met strafzaken betreffende zware criminaliteit en terrorisme, geeft zelf de opdracht tot incomunicado detentie, en beslist vervolgens ook zelf om de aangiften van marteling ongeldig te verklaren. Soms gaat het mis en komt het verhaal naar buiten zoals onlangs bij Iratxe Sorozabal en Unai Romano (zie bijlagen). Maar zelden worden agenten veroordeeld voor marteling of mishandeling. Agenten die veroordeeld worden blijven vaak gewoon in functie of worden zelfs gepromoveerd. In januari 2001 kregen 14 voor marteling veroordeelde agenten de straf zelfs kwijtgescholden door de overheid.

Een van de bronnen voor dit beknopte overzicht is het jaarrapport van Torturaren Aurkako Taldea (TAT), een Baskisch collectief tegen marteling. In dat jaarrapport vonden we een balans over het jaar 2001 met getuigenissen van een honderdtal slachtoffers van marteling.

In het jaarrapport worden 100 zaken van marteling gedocumenteerd: slaan (met boeken, kranten, stokken en de kolf van een pistool), elektroden, verstikkingstechnieken (plastic zak over het hoofd) en technieken van lichamelijke uitputting, in combinatie met psychologische marteling: manipulatie van het bewustzijn, inperking of opschorting van de meest elementaire behoeften zoals slaap, toilet en voedsel, bedreigingen, vernederingen, beledigingen, lange en voortdurende verhoren, het doormaken van schijnexecuties of schijnmartelingen, het blootstellen van de gevangene aan de schreeuwen van andere gedetineerden die onder martelingen lijden… In het jaarrapport springt met name de rol van de Guardia Civil in het oog als het meest gewelddadige en vernederende veiligheidscorps.

Het rapport gaat uitgebreid in op de straffeloosheid die de folteraars in Spanje genieten en de instemming van het Nationaal Gerechtshof; er wordt gesproken over de bescherming en kwijtschelding van straf voor overheidsdienaren die over de schreef zijn gegaan. Tevens beschrijft het rapport het verzwijgen en legitimeren van deze praktijken door de massamedia, en het stilzwijgen van de meeste politici over deze kwestie. Daarnaast zijn er nog de omstandigheden waaronder de arrestanten vastzitten gedurende de eerste dagen van hun hechtenis, die marteling mogelijk maken.

Na het bestuderen van de rapporten trekken wij de conclusie dat Spanje niet de intentie heeft om serieus iets aan het martelen te doen. Te veel organen van het staatsapparaat zijn er daadwerkelijk bij betrokken en doen er hun voordeel mee. Erger nog, het martelen lijkt zich uit te breiden: de slachtoffers worden steeds jonger, en richten zich ook steeds meer op andere groepen zoals immigranten. De Spaanse staat onder leiding van Aznar lijkt werkelijk geen enkel middel meer te schuwen om kritiek en oppositie in de kiem te smoren.

Internationale organisaties en NGO’s hebben bij diverse gelegenheden klachten ingediend en hun verontrusting getoond vanwege het voortduren van martelpraktijken in Spanje. We hebben er een aantal op een rijtje gezet:

Amnesty International
http://www.amnesty.org of http://www.edai.org

  • Annual report 2002. Daarin wordt verslag gedaan van martelzaken in het afgelopen jaar in de Spaanse staat en van overmatig gewelddadig optreden van de veiligheidscorpsen tijdens demonstraties.
  • Spain : Government must act against torture and ill-treatment. Daarin wordt van de Spaanse staat geëist dat ze een eind maakt aan de mishandeling van door veiligheidskrachten opgepakte immigranten, dat ze een eind maakt aan de periode van isolatiehechtenis die mogelijk wordt gemaakt door de anti-terrorisme wetgeving en dat ze een onderzoek instelt naar de klachten die wegens marteling in zijn gediend.
  • Spain : Rewards for tortures must not be tolerated. Veroordeelt de gratie en strafkwijtschelding die de Spaanse staat verleent aan folteraars en zodoende een klimaat van straffeloosheid creëert.
  • Spain : Crisis of identity. Race-related torture and ill-treatment by State Agents. Veroordeelt de marteling en het seksueel misbruik tegen immigranten gepleegd door agenten van de Guardia Civil. Gaat vergezeld van getuigenissen.

Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties
http://www.unhchr.ch

  • Jaarverslag van de zaakgelastigde voor martelzaken, de Nederlander Theo van Boven. Er worden voor wat betreft de Spaanse staat 198 gevallen van marteling gerapporteerd en bevestigt het systematisch gebruik van marteling door de Spaanse staat. Tevens zijn opgenomen getuigenissen uit het jaar 2000, waarin sprake is van slagen, bedreigingen en veranderingen.
  • Conclusies van de 29e zitting van het Comité Tegen de Folter, dat plaatsvond op 22 november 2002. Daarin wordt aangedrongen bij de Spaanse staat op het nemen van voorzorgsmaatregelen bij de gevallen van isolatiehechtenis, op het op film vastleggen van de verhoren opdat die een hoger waarheidsgehalte hebben ten overstaan van de rechtbank en het scheppen van de mogelijkheid voor een gedetineerde om een vertrouwensarts te kunnen consulteren.

Er bestaan nog vele andere organisaties die hun eigen jaarverslagen uitbrengen die de hiervoor geschetste gevallen onderschrijven en vermelden. Hieronder volgt een lijstje van internetadressen waar men artikelen van groot belang tot dit thema kan aantreffen:

TAT - TORTURE in Basque Country REPORT 2001
http://www.gara.net/dokumentoak/artxiboak/informe_tortura_2001_eng.pdf

Europese Commissie voor de Preventie van Marteling:
http://www.hudoc.cpt.coe.int

Mondiale Organisatie tegen het Martelen:
http://www.omct.org

Basque red net:
http://www.basque-red.net/eng/guesueng/guesueng.htm
Op deze pagina is veel informatie te vinden over de vuile oorlog die de Spaanse staat voert in het Baskische conflict.

Baskische dagblad ‘Gara’:
http://www.gara.net
In dit dagblad is veel informatie te vinden die de Spaanse staat liever niet gepubliceerd ziet.