Verklaring van Juanra vanuit de bajes te Vught

Woensdag 27 maart 2002

Extra Beveiligde Inrichting, Vught

De werkelijkheid brengt ons opnieuw een slag toe en een nieuwe repressieve machinerie wordt in stelling gebracht. De nachtmerrie uit het verleden van een `Groot en vrij Spanje' [door Spaanse fascisten gebruikte uitdrukking overgenomen uit het Franco-tijdperk, voor het `grote vaderland'], vandaag de dag Europa genaamd, is op verschillende organismen gebaseerd. Kort geleden heb ik de meer dan twijfelachtige eer gehad om als eerste het slachtoffer te worden van een nieuwe juridische entiteit die in de [Europese] Gemeenschap in werking is getreden: Eurojust.

De oude belofte van een Europa van volkeren en culturen zonder grenzen, en waarin de individuen vrij zouden zijn om onze woonplaats te kiezen, verandert langzaamaan in een nieuwe nachtmerrie met Orwelliaanse trekjes. Het zou logisch lijken dat de landen die het meest ontwikkeld zijn op burgerrechtengebied, een vleugje vooruitstrevendheid zouden opleggen aan de rest, maar het is precies andersom. Het zijn juist die staten die al duizend en een keer wegens het systematisch schenden van de meest elementaire grondrechten zijn aangeklaagd bij het Europese Hof in Straatsburg, die de duistere richting bepalen en repressie en controledaden opleggen aan de overigen; de discrepantie, de twijfel en het alternatieve zijn en zullen in de toekomst het bewijs blijven van de opstandigheid in het nieuwe Europa van het Kapitaal. In deze tijden van verplichte eenvormigheid is de wereld nog nooit tevoren zo ongelijk geweest voor wat de mogelijkheden betreft die zij biedt en nog nooit zo gelijk geweest in de militaristische wijze van afstraffing.

Desalniettemin moet het meest huiveringwekkende nog komen. Wanneer de Spaanse overheid er in slaagt mij uitgeleverd te krijgen, is het duidelijk dat ik gevangen gezet zal worden zonder recht op de beginselen van onschuld [totdat het tegendeel bewezen is] en van een eerlijk proces - als die uitdrukking vandaag de dag nog überhaupt wat inhoudt - en zonder dat er enig overtuigend bewijs tegen mij voorhanden was. Ik ben een politieke activist die actief is in een breed spectrum van sociale bewegingen in Barcelona. En als zodanig zal ik ook berecht worden. Ik ben een dissident van het eenheidsworstdenken en van de nieuwe maatschappelijke orde en ik heb me schaamteloos gedragen en het zware delict gepleegd om tijdens universitaire conferenties, persconferenties en concerten voor duizenden toeschouwers te zeggen wat ik denk. Ik heb de gevestigde macht publiekelijk getart en dat heeft een prijs. Een prijs die ik nu in klinkende munt betaal, zonder kortingen of aanbiedingen. En dat is nog niet het ergste, want er bevinden zich ongelooflijk veel personen in dezelfde situatie in dit schone, kokette en o zo burgerlijk democratische Europa voor diegenen die een burgerlijk democraat zijn. Het ergste van dit alles is dat mijn uitlevering, in het kader van dit nieuwe akkoord genaamd Eurojust, niet alleen een precedent zal scheppen, maar ook school zal maken, de weg zal banen voor een nieuw wereldwijd model om de kritische stemmen het zwijgen op te leggen van al diegenen die strijden om geen nietsen-en-niemanden te zijn en die knokken voor een wereld waarin vele werelden passen. De minister-president Aznar heeft het kortgeleden al gezegd: allen behoren tot hetzelfde netwerk; dat wil zeggen, allen die niet instemmen met de doctrines van de sociaal-democratie (of het nu van de Blair/Jospin versie is of van de Berlusconi/Aznar versie) zullen terroristen zijn en onze enige rechten zullen zijn die van het schuldprincipe en het recht om weg te mogen rotten in extra beveiligde bajessen onder isolatieregime. Met mijn uitlevering zullen de rechten van miljoenen mensen, die in de nieuwe `Gemeenschap' wonen, worden uitgeleverd en begraven.

Het mag duidelijk zijn dat nog niet het laatste woord is gezegd noch over de gijzeling waar ik momenteel aan onderworpen wordt, noch over de individuele en collectieve vrijheden waaronder wij hier en nu nog leven. Het laatste woord hebben echter paradoxaal genoeg wij, degenen zonder stem, of het de regerende klasse nu zint of niet. Het laatste woord over deze staat van beleg in de kiem, waarin lukraak criminaliseringscampagnes worden gelanceerd en waarin de televisie-monopolies ten dienste staan van bepaalde bestuurders, zal zijn dat we dag na dag de straat op zullen gaan om te roepen dat onze levens niet te koop zijn. Het laatste woord hebben wij, die deze heersende klasse blijven aanklagen die zich in loopgraven van zijn autisme heeft genesteld en de stemmen negeert van hen die strijden tegen dit geglobaliseerde niets.

Voor nu en altijd.

Enkel vanuit de mobiliseringen zullen we de onzekere toekomst kunnen bepalen, waarin de fascistische politie, die doet denken aan voorbije tijden waarin op weerloze demonstranten werd geschoten, en de folteraars met vervalste bewijzen met de beschuldigende vinger zullen wijzen en de massamedia en de rechters zullen (ver)oordelen, en waarin feitelijk allen vrij zullen zijn te denken wat we altijd wilden denken, terwijl in werkelijkheid we niet zullen denken en het al helemaal niet zullen uitspreken, laat staan het in de praktijk te brengen. Dat is het Europa van het welzijn.

En nu zijn wij aan zet, zowel individueel als gezamenlijk, om te besluiten of we gaan accepteren dat onze levens beheerst zullen worden door het model van een politiestaat die een ieder foltert en belastert die hen in de weg loopt, of dat we niet bereid zijn mee te werken aan deze schande…

AND MAY THE FORCE BE WITH US

Juanra